به نقل از «همشهری آنلاین»

تصاویر | دفن عجیب جسد برای جلوگیری از بازگشت مردگان | رازهایی که یک مقبره ۲ هزار ساله فاش کرد

تاریخ انتشار: ۲۴ اسفند ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۷۳۳۹۵۳۵

به گزارش همشهری آنلاین و به نقل از روزنامه سان، درهای یک مقبره رومی در ترکیه که حدود ۲۰۰۰ سال پیش برای حبس کردن ارواح بی‌قرار مردگان مهر و موم شده بود، باز شد. 

باستان‌شناسان ادعا می‌کنند که مردم باستانی که مقبره را بستند، میخ‌های خمیده‌ای را عمدا روی زمین گذاشتند و آن را به گونه‌ای مهر و موم کردند که نشان‌ می‌دهد از اینکه مرده داخل مقبره بعدا دنبالشان راه بیفتد، بسیار می‌ترسیدند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

 

مطالعه‌ای که به این موضوع پرداخته، به سرپرستی یوهان کلیس در مجله «Antiquity» منتشر شده است. این مقاله شامل توضیحات مفصلی از مقبره روح‌زده و معنای آن است. در این مقبره، بقایای سوزانده شده جسد، یکجا دفن و با میخ‌های پراکنده عمدتا خم احاطه شده و با دقت در زیر انبوهی از کاشی‌ها و لایه‌ای از آهک مهر و موم شده بود. 

محققان نوشتند: «برای هر یک از این شیوه‌ها، شباهت‌های متنی و باستان‌شناختی را می‌توان در جاهای دیگری در دنیای مدیترانه باستان یافت، که در مجموع نشان می‌دهد که باورهای جادویی در کار بوده‌اند.»

این مقبره در محلی در ترکیه کشف شد

این مقبره در یک سایت باستان‌شناسی به نام «Sagalassos» که در جنوب غربی ترکیه قرار دارد، پیدا شد و قدمت آن به حدود ۱۰۰-۱۵۰ بعد از میلاد می‌رسد. 

محققان از یافتن ۴۱ میخ خم شده در اطراف بقایای سوزانده‌شده در داخل مقبره شگفت‌زده شدند. آجرها درست همان‌جایی که جسد سوزانده شده، روی مواد آتش‌زا، چیده شده‌ و سپس روی آن با گچ و آهک پوشانده شده است. تصور می‌شود این کارها به این دلیل انجام شده که رومیان باستان از بازگشت روح بی‌قرار کسی که مرده، می‌ترسیدند. 

کلیس گفت: «جسد نه با یک، نه دو، بلکه با سه روش مختلف حبس شده که می‌توان آن را به عنوان تلاشی برای محافظت زندگان در برابر مردگان فهم کرد و این معبد هم دلالت بر ترس از بازگشت  مردگان بی‌قرار دارد. 

باستان‌شناسان فکر می‌کنند دفن غیرمعمول نشان‌دهنده ترس از بازگشت مرده و احتمالا انتقام است

سایر اثاثیه مقبره کشف‌شده نشان می ‌هد مردی که دفن شده محبوب بوده است. از سرنخ‌های ابراز محبت در مقبره می‌توان به بقایای غذا، سکه و ظروف سرامیکی و شیشه‌ای اشاره کرد. محققان بر این باورند که این مرد احتمالا توسط اعضای خانواده به روشی غیرمجاز دفن شده است. آن‌ها فکر می کنند که تلاش برای نوعی مراسم جادویی می‌تواند پاسخی بداهه به بیماری و مرگ غیرطبیعی  باشد.

بقایای سوزانده شده یک مرد بالغ، میخ و یک سکه در داخل مقبره پیدا شد

محققان نتیجه‌گیری کردند که صرف نظر از اینکه علت مرگ آسیب‌زا، مرموز یا به طور بالقوه نتیجه یک بیماری مسری یا مجازات بوده، به نظر می‌رسد که زنده‌ها از بازگشت یا انتقام مرده می‌ترسیدند.

کد خبر 749122 منبع: همشهری آنلاین برچسب‌ها تاریخ - باستان‌ شناسی ترکیه دانشمندان

منبع: همشهری آنلاین

کلیدواژه: تاریخ باستان شناسی ترکیه دانشمندان سوزانده شده

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۳۳۹۵۳۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

کشف بناهای ماقبل‌تاریخی که «مسیری به جهان پس از مرگ» بودند (+عکس)

در یک بررسی باستان‌شناسی در ایرلند، آثاری از صدها اثر تاریخی که قبلا ناشناخته بودند، شناسایی شده است. پنج مورد از این بناهای تاریخی، سازه‌های ماقبل تاریخ بسیار کمیابی بودند که ممکن است روزگاری حاوی مسیرهای مخفی نمادین برای ورود به زندگی پس از مرگ برای مردگان بوده باشند. 

به گزارش فرادید، این مطالعه به رهبری دکتر جیمز اُدریسکول از دانشگاه آبردین از فناوری LiDAR برای تولید مدل‌های سه‌بعدی بسیار دقیق از زمین استفاده کرده است. این فناوری، مشابه آنچه که برخی وسایل نقلیه خودران از آن استفاده می‌کنند، در شناسایی بقایای این سازه‌های باستانی که بیشترشان با هزاران سال شخم زدن از بین رفته بودند، بسیار حیاتی بود. 

اُدریسکل این بررسی را در چشم‌انداز بالتینگلاس، ایرلند انجام داد که پر از بقایای ماقبل تاریخ است. نتایج این بررسی در مجله Antiquity منتشر شده است. 

منطقه بررسی‌شده توسط محققان، در دوران نوسنگی اولیه (که حدود ۳۷۰۰ قبل از میلاد آغاز شد) و عصر برنز میانه تا اواخر (۱۴۰۰ تا ۸۰۰ قبل از میلاد) اشغال شده بود. با این حال، شواهدی از اشغال در طول ۲۰۰۰ سال بین این دو دوره که به دوره نوسنگی میانه شناخته می‌شود، تا کنون کمیاب بوده است. 

بناهای ماقبل تاریخ بالتینگلاس 

به گفته اُدریسکل، یافتن این بناهای تاریخی اهمیت ویژه‌ای دارد چون این عقیده‌ی عمومی را رد می‌کند که بالتینگلاس حدود ۲۰۰۰ سال، بین عصر برنز پسین و اوایل نوسنگی رها شده است. این نتایج حاکی از آنست که این منطقه به طور مداوم مسکونی بوده و در این اوقات، اهمیت آیینی داشته است. 

بناهای تاریخی کشف‌شده علاوه بر اهمیت معماری، اهمیت فرهنگی و معنوی نیز دارند. این بناهای تاریخی که رویدادهای مهم خورشیدی مانند انقلابین را نشان می‌دهند، طوری به طور استراتژیک در سراسر چشم‌انداز قرار گرفته‌اند که با مکان‌های تدفین و حرکات چرخه‌ای خورشید هم‌خوانی داشته باشند. به گفته دکتر اُدریسکول، این هم‌ترازی گواه سفر مردگان است، چرا که آن‌ها به آسمان‌ها صعود می‌کنند و دنباله‌ای ملموس پشت سر خود بجا می‌گذارند که آن‌ها را به دنیای اجدادشان در طرف دیگر متصل می‌کند. 

این اتصال بین مسیرهای کورسوس، محل‌های دفن و رویدادهای آسمانی بر ماهیت درهم تنیده‌ی زندگی روزمره، چرخه‌های کشاورزی و باورهای معنوی در جوامع نوسنگی تأکید می‌کند که نمایانگر درکی پیچیده از زندگی، مرگ و تولد دوباره است. 

محوطه معبدراهه‌شده‌ی نوسنگی اولیه راتکوران

کورسوس‌ها (Cursuses) نوعی سازه یادبودی دوران نوسنگی شبیه خندق یا جان‌پناه هستند و در جزایر بریتانیای کبیر و ایرلند یافت می‌شوند. این بناهای ماقبل تاریخ معمولاً دارای محوطه‌های خاکی نسبتاً باریک هستند. اُدریسکول می‌گوید: «کشف بناهای تاریخی کورسوس بسیار مهم است، چون در ایرلند بسیار نادر هستند.» 

«در ایرلند کمتر از ۲۰ بنای تاریخی ثبت‌شده وجود دارد که معمولاً مجزا یا جفت هستند. این امر سبب می‌شود پنج نمونه بالتینگلاس، بزرگ‌ترین خوشه از این محوطه‌ها در کشور شوند، اما، مدل توپوگرافی دقیق محوطه‌ها و چشم‌انداز اطراف آن‌ها فرصتی را برای بررسی دیجیتالی این آثار فراهم کرده است.» 

اُدریسکول اشاره میکند که ممکن است این بناهای تاریخی، نمادی از رفتن مردگان به سمت آسمان باشند. 

«عملکرد این نوع بناها همیشه یک موضوع پیچیده بوده، چون ما اطلاعات کافی نداریم. اما با توجه به اینکه برخی از مکان‌های بالتینگلاس را می‌توان با بناهای تدفینی نیز مرتبط دانست، برای من به این معناست که ممکن است آن‌ها بناهای تشریفاتی بوده باشند که در مراسم تدفینی کاربرد داشتند، جایی که کورسوس، مسیر فیزیکی انتقال مردگان به زندگی پس از مرگ را مشخص می‌کند.»

کانال عصر ایران در تلگرام